Ενστάσεις στους ευρωκώδικες και τους ΕΚΩΣ-ΕΑΚ

[seismic]

Η ιστορία της επιστήμης δεν είναι μια συνεχής και γραμμική διαδικασία συσσώρευσης νέων γνώσεων, αλλά αντίθετα σημαδεύεται από σοβαρές ασυνέχειες, τομές και άλματα, που καθιερώθηκαν να λέγονται επιστημονικές επαναστάσεις. Κάθε εποχή έχει τις δικές της επιστημονικές αλήθειες και αυτές εκφράζονται συνολικά με τη λέξη €œπαράδειγμα€?. Κάθε ιστορική περίοδος λοιπόν έχει το δικό της €œπαράδειγμα€?, τις δικές της επιστημονικές θεωρίες. Ακόμα και αν πάψουν να ισχύουν στο μέλλον, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπήρξαν αληθινές, αφού, όταν αυτές διατυπώθηκαν, μπορούσαν να απαντήσουν στα ερωτήματα που έθεταν οι επιστήμονες της εποχής. Αρκεί όμως ένα αναπάντητο ερώτημα για να καταρριφθεί μια συγκεκριμένη θεωρία για χάρη κάποιας καινούριας. Η νέα θεωρία γίνεται, τότε, ανώτερη, γιατί μπορεί να απαντάει στο ερώτημα που δεν μπορούσε να απαντήσει η προηγούμενη, να εξηγεί μεγαλύτερο αριθμό φαινομένων και να διατυπώνει ακριβέστερες προβλέψεις.
Μια νέα θεωρία πατάει με το ένα πόδι στη συσσωρευμένη γνώση, αλλά με το άλλο δίνει μια κλωτσιά και αλλάζει ότι ίσχυε μέχρι κείνη τη στιγμή. Φαίνεται πως η επιστημονική πρόοδος (όπως κάθε πρόοδος εξάλλου) είναι περισσότερο το προϊόν μιας ρήξης με την παράδοση παρά η συνέχειά της.
Αυτό κάνω και εγώ στους ευρωκώδικες και τους ΕΚΩΣ-ΕΑΚ
Γιατί το κάνω....γιατί η μέθοδος που προτείνω βάζει όρια μετατόπισης ( ελέγχει ) στο διαφορετικό καθ ύψος πλάτος ταλάντωσης των κατασκευών. Δεν επιτρέπει στην κατασκευή να φύγει έξω από την ελαστική φάση και να περάσει σε υπολειμματική πλαστική παραμόρφωση η οποία προκαλεί τις αστοχίες ή ακόμα και την κατάρρευση.
Δεν χρειαζόμαστε πια τις πλαστικές περιοχές αστοχίας.
Ο ΕΑΚ πως το κατορθώνει αυτό σε έναν πολύ ισχυρό σεισμό?
Έχει την απάντηση ή όχι?
Αν δεν την έχει καταρρίφθηκε.